Η ομιλία του μέλους Ντίνου Παπαδόπουλου στην εκδήλωση της Λέσχης για το Πολυτεχνείο

ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

 ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΟΡΑΜΑΤΑ

φίλοι και φίλες

 40 χρόνια μετά την ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη ιστορική στιγμή. Ο λαός μας βιώνει συνθήκες αντίστοιχες με αυτές που έζησε στην μεταπολεμική και μεταεμφυλιακή περίοδο. Η φτώχεια, η ανεργία, η λιτότητα, η κατάσταση στην υγεία την παιδεία την κοινωνική ασφάλιση έχουν δημιουργήσει συνθήκες κοινωνικού μεσαίωνα που δυστυχώς δεν βρισκόμαστε σε φάση που μπορούμε να πούμε ότι ΝΑΙ τα είδαμε όλα. Η πολιτική της ντόπιας ολιγαρχίας του πλούτου, των Ελλήνων καπιταλιστών  και των ξένων εκφραστών των καπιταλιστικών και ιμπεριαλιστικών συμφερόντων που ανταγωνίζονται για την καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, οδηγεί σε συνθήκες γενικευμένης ανθρωπιστικής κρίσης και θέτει σε αμφιβολία την ίδια την δυνατότητα επιβίωσης. Φανερά κρούσματα αυτής της νέας πραγματικότητας είναι οι χιλιάδες αυτοκτονίες, οι εκατοντάδες χιλιάδες μεταναστεύσεις νέων κυρίως στα σκλαβοπάζαρα των ιμπεριαλιστικών μητροπόλεων και οι αναρίθμητοι θάνατοι από στερήσεις σε ιατρική περίθαλψη, φαρμακευτική αγωγή, σε στέγαση ρεύμα ακόμα και νερό.

Και όλα αυτά 40 χρόνια μετά το πολυτεχνείο.

Η ομιλία της Λέσχης Εργασίας στη συγκέντρωση για το Πολυτεχνείο

Δεν είναι εύκολο να προκαλείς την ιστορία ιδίως όταν όλοι σου μαθαίνουν πως οι ήρωες είναι απόμακρα όντα, διαφορετικά από τους κοινούς ανθρώπους. Ωστόσο εσύ καταλαβαίνεις ότι στους ώμους αυτών των ανθρώπων περπατάς. Στους πόνους και τις προσδοκίες τους ανασταίνεται η πρώτη της νιότη. Τον Νοέμβρη του 73, ψήλωσε το μπόι ενός λαού, όταν τα παιδιά του κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο.

40 χρόνια πέρασαν από τότε. Τότε που η νεολαία με το αίμα της έβαλε σε κίνηση τα γρανάζια της ιστορίας, σηματοδοτώντας την αρχή του τέλους της ξενόδουλης Χούντας και την αρχή μιας εποχής διάχυτου κοινωνικού ριζοσπαστισμού.

Κι είναι η εξέγερση του Πολυτεχνείου διαχρονική για κάθε νεολαία που έχει το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον κι επιμένει να απαιτεί να γράψει την ιστορία βάσει των αναγκών της, ως σαρξ εκ σαρκός του λαού. Φλόγα στην καρδιά κάθε λαού που έχει την περηφάνια να σηκώσει ψηλά το κεφάλι και να γράψει την ιστορία με τα ίδια του τα χέρια, με γράμματα αδέξια, χρυσά κι ειλικρινή. Οι άνθρωποι γεννιούνται για να  κοιτούν ψηλά. Και το σύνθημά τους για ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ πιο επίκαιρο από ποτέ για την υπό τη δημοσιονομική κατοχή του Κεφαλαίου και το ζυγό ενός κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού χωρίς προηγούμενο, Ελλάδα του 2013.

40 χρόνια πολυτεχνείο, από τον γύψο στα λουκέτα.

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 10 Νοέμβρη, στο εργατικό κέντρο, η ιδρυτική Συνέλευση της ΛΕΣΧΗΣ εργασίας, αλληλεγγύης και πολιτισμού.ΜΙΑ ΛΕΣΧΗ:

• που θα προάγει την ενεργητική συμμετοχή, μέσα από συνελεύσεις και διαδικασίες βάσης, ενάντια στις λογικές ανάθεσης. πραγματικό εργαλείο ενάντια στον κατακερματισμό, τη διάσπαση και τον απομονωτισμό
• θα αποτελεί τον αναμεταδότη κάθε μικρού και μεγάλου γεγονότος που θα συμβαίνει στην τοπική μας κοινωνία και ευρύτερα.
• ασπίδα απέναντι στους εκβιασμούς της εργοδοσίας και του κράτους,
• πόλο υποδοχής και συσπείρωσης όλων των εργαζομένων και ανέργων για να σπάσει τα τείχη που ορθώνουν ανάμεσά μας
• πρωτοπόρα στη μάχη της επιβίωσης μέσα από την πάλη για μέτρα άμεσης ανακούφισης
• που στηρίζει ενισχύει και συμβάλλει στη δημιουργία επιτροπών και σωματείων στους χώρους δουλειάς.
• της αλληλεγγύης, που να ανατρέπει τη νομιμότητα των κατασχέσεων σπιτιών, των διακοπών σε ρεύμα και νερό, τη νομιμότητα που εξαθλιώνει τη ζωή μας και κατάσχει τους όρους επιβίωσής μας.

Λέσχη Εργασίας, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού: ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Πρωτοβουλία για Λέσχη Εργασίας, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού, αποτελεί ένα νέο εγχείρημα στην πόλη των Τρικάλων που σκοπεύει

• να αποτελέσει πόλο συσπείρωσης και χώρο ενότητας του κόσμου της εργασίας και των ανέργων,
• να αποτελέσει πόλο συσπείρωσης και χώρο ενότητας του κόσμου της εργασίας και των ανέργων,
• να σπάσει τα τείχη που ορθώνουν ανάμεσά μας με στόχο να μας διαιρούν και να μας στρέφουν τον έναν ενάντια στον άλλον.
• να συμβάλλει, να στηρίξει και να συμμετέχει σε κάθε αγωνιστική κινητοποίηση ενάντια στις πολιτικές της εξαθλίωσης και να αποτελέσει ασπίδα στην εργοδοτική τρομοκρατία.
• να είναι πρωτοπόρα στη μάχη της επιβίωσης και στην ανάπτυξη ταξικής αλληλεγγύης.
• να αποτελέσει χώρο συνεύρεσης και δημιουργίας, κύτταρο πολιτιστικής δραστηριότητας και καλλιτεχνικής αυτενέργειας.
• να σταθεί απέναντι στο φασισμό, στον ρατσισμό και στον σεξισμό.

Διακήρυξη της Λέσχης

ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΦΑΝΤΑΖΟΤΑΝ... 

πως θα ζούσαμε σε μια εποχή που οι περισσότεροι φίλοι και συγγενείς μας θα ήταν άνεργοι, που τα λουκέτα θα αποτελούσαν καθημερινότητα, που θα ψάχνει κόσμος να βρει τροφή στα σκουπίδια, που θα κλείνουν νοσοκομεία και σχολεία, που θα φεύγουν μετανάστες τα παιδιά μας, που θα καταργούνταν οι συλλογικές συμβάσεις και κάθε εργασιακό δικαίωμα, που θα επιστρατευόταν ακόμη και η πρόθεση να απεργήσεις, που θα ξαναζούσαμε χαράτσια, που θα κυβερνούσαν με πράξεις νομοθετικού περιεχόμενου, που θα επέβαλλαν την πολιτική τους με την τρομοκρατία των ΜΜΕ και τα χημικά των ΜΑΤ.

ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΦΑΝΤΑΖΟΤΑΝ...
πως θα ζούσαμε τις μέρες της επιστροφής του φασισμού και του ρατσισμού, θα θρηνούσαμε τις δολοφονίες ανθρώπων από τάγματα εφόδου των νεοναζί, θα βλέπαμε στρατόπεδα συγκέντρωσης, πογκρόμ με το όνομα "Ξένιος Δίας" και διαπόμπευση ασθενών ανθρώπων. Πως θα ζούσαμε την προσπάθεια κυριαρχίας κλίματος κοινωνικού αυτοματισμού και κανιβαλισμού.