Να μη συνηθίσουμε στη φρίκη τους!

«Λάρισα: Υπέκυψε στα τραύματά του έπειτα από μάχη 2 ημερών ο 32χρονος εργάτης που είχε τραυματιστεί σε εργοστάσιο. »

Μια σοκαριστική είδηση όπως ακριβώς αποτυπώθηκε στις στήλες των εφημερίδων. Δυστυχώς τέτοιες ειδήσεις που αφορούν σε εργατικές δολοφονίες δεν είναι πλέον πρωτάκουστες. Ο 32χρονος νεκρός στο εργοστάσιο κατασκευής σκυροδέματος «ΑΡΜΟΣ» στη Λάρισα έρχεται να προστεθεί στο μακρύ αιματοβαμμένο κατάλογο εργαζομένων συναδέλφων μας του τελευταίου διαστήματος που θυσίασαν τις ζωές τους στο βωμό των κερδών των αφεντικών. Άλλωστε είναι ακόμη νωπές οι μνήμες από το θάνατο 26χρονου ντελιβερά πριν από έναν μόλις μήνα στην ίδια πόλη.

Το κάδρο του  «σύγχρονου εργατικού μεσαίωνα» συνθέτουν τα ελλιπή έως ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας στους χώρους δουλειάς και συνολικά οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας μαζί με την εργοδοτική ασυδοσία και την εντατικοποίηση της εργασίας που σφίγγουν σα θηλιά γύρω από το λαιμό του εργαζομένου και προετοιμάζουν το έδαφος για τέτοιου είδους εγκλήματα.

 Στην προσπάθεια του κεφαλαίου να απαντήσει στην κρίση του οι εργαζόμενοι είναι αναλώσιμοι, «βορά» στη μηχανή των κερδών του. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται οι σχέσεις εργασίας-λάστιχο και ο εργοδοτικός δεσποτισμός, που θέλει τους σύγχρονους εργαζομένους σκλάβους να εργάζονται υπό οποιεσδήποτε συνθήκες για ψίχουλα φοβούμενοι μη χρειαστεί να στελεχώσουν ξανά τη μεγάλη στρατιά ανέργων.

Σε αντίστοιχες περιπτώσεις νεκρών εργαζομένων το κεφάλαιο και οι εκφραστές του πετάνε το μπαλάκι των ευθυνών στην αβλεψία, την απειρία του εργαζομένου στην κατσίκα του γείτονα και όπου άλλου μπορούν ούτως ώστε να συγκαλύψουν τις δικές του ευθύνες. Εμείς αντιτάσσουμε ξεκάθαρα ότι για τους νεκρούς συναδέλφους μας δε φταίμε!

Το μόνο μερίδιο ευθύνης που αναλαμβάνουμε είναι αυτό της συλλογικής συγκρότησης του αντίπαλου δέους στους εργατικούς χώρους που θα βάζει φρένο στις ασίγαστες ορέξεις του κεφαλαίου, την απαγκίστρωση από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ. Αναλαμβάνουμε την ευθύνη που μας αναλογεί να κάνουμε τα εργατικά σωματεία να λειτουργούν με την δυναμική της βάσης τους -τους ίδιους τους εργαζόμενους που θα αποφασίζουν αυτοί για αυτούς μέσα από τις συνελεύσεις τους και όχι από τα αντιπροσωπευτικά ΔΣ τους-, την ευθύνη να ξεπεράσουμε τις αρτηριοσκληρώσεις του ΠΑΜΕ, και την αντίληψη ότι οι αντιδράσεις μας πάνε μέχρι εκεί που μας επιτρέπεται από το ίδιο το σύστημα, που καθημερινά καταπίνει ολοένα και περισσότερο τις ζωές μας.

Συνένοχη στα εργοδοτικά εγκλήματα είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Συνεχίζοντας να επιτελεί τον πολιτικό ρόλο των προκατόχων της, υπηρετεί πιστά τη διατήρηση αυθερεσίας του κεφαλαίου στα έστω και στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας των εργαζομένων, που ευθύνονται για το αιματοκύλισμα.

Θεωρούμε, από τη μεριά μας, ότι είναι χρέος των εργαζομένων να μη γίνει κανονικότητα η σύγχρονη φρίκη των δολοφονιών εργαζομένων. Στα ματωμένα χέρια της εργοδοσίας, αντιτάσσουμε τη συλλογική δύναμη της οργάνωσης των εργαζομένων, δηλώνοντας πως δεν πρόκειται να προσφέρουμε τον κόπο, τον ιδρώτα και τη ζωή μας για να αυγατίσουν τα κέρδη τους!

 Όταν κεφάλαιο – κυβέρνηση – Ε.Ε. και όσοι υπερασπίζονται την εκμετάλλευση της εργασίας των πολλών για να ξεχειλίζουν οι τσέπες των λίγων, περνάνε στην πιο βάρβαρη επίθεση οι εργαζόμενοι έχουμε χρέος απέναντι στους εαυτούς μας και την τάξη μας να αντεπιτεθούμε ,να  υπερασπιστούμε τη ζωή μας και να γκρεμίσουμε το βάρβαρο κόσμο τους!

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ

ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΛΕΙΠΕΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ

Attack στην ανεργία και την επισφάλεια Βόλου,

ΛΑΝΤΖΑ Αγωνιστική Εργατική Συσπείρωση στον Επισιτισμό - Τουρισμό Λάρισας,

Άλλη ρΟ.Τ.Α. συνδικαλιστικό σχήμα στους Ο.Τ.Α. Καρδίτσας,

Ταξικός Συντονισμός Ανατροπής Συνδικαλιστικών Κινήσεων, Οργανώσεων, Συλλογικοτήτων, Ανέργων - Βόλος

Λέσχη Εργαζομένων και Νεολαίας Βόλου,

Λέσχη Εργασίας, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού Τρικάλων

Τιμή και δόξα στους αγωνιστές της Μακρονήσου!

Πραγματοποιήθηκε Κυριακή 20 Μάη, το οδοιπορικό στη Μακρόνησο, στον τόπο εξορίας και μαρτυρίου χιλιάδων αγωνιστών κι αγωνιστριών, από το αστικό μετεμφυλιακό καθεστώς.

Συγκίνηση και δέος, τα συναισθήματα που αισθανθήκαμε δεκάδες άνθρωποι που συμμετείχαμε στο οδοιπορικό.

Ξεχωριστή στιγμή, οι μαρτυρίες 2 πρώην Μακρονησιωτών εξόριστων, ανθρώπων από τους τελευταίους της ηρωικής «δρακογενιάς» που έγραψαν την ιστορία αυτού του τόπου με τις θυσίες και τους αγώνες τους, οι οποίοι βρέθηκαν μαζί μας στο οδοιπορικό μνήμης και τιμής.

Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκε επίσκεψη στο κέντρο «φιλοξενίας» Κούρδων προσφύγων στο Λαύριο, όπου παραδόθηκαν είδη πρώτης ανάγκης στους πρόσφυγες και είχαμε εγκάρδια συνάντηση και συζήτηση μαζί τους.

Αυτό άλλωστε αποτελεί την καλύτερη απόδοση τιμής στη μνήμη και στη θυσία τους.

Συνεχίζουμε στους καθημερινούς αγώνες με ατομική αξιοπρέπεια και συλλογική διεκδίκηση, για μια καλύτερη ζωή σε έναν κόσμο δίχως φτώχεια και πολέμους, δίχως ρατσισμό και φασισμό, δίχως εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Λέσχη Εργασίας, Αλληλεγγύης & Πολιτισμού

Καμία ανοχή στους εχθρούς της ελευθερίας!

Κάποιος Χρήστος Σκαλούμπακας, ο οποίος επαίρεται για την συγγένειά του ως γιος του Παναγιώτη Σκαλούμπακα, που διετέλεσε Διοικητής του "Παρθενώνα της νεωτέρας Ελλάδας", του κολαστήριου της Μακρονήσου, τόλμησε σήμερα να "ξεράσει" φασιστική χολή, άμεσες απειλές και ακατανόμαστες ύβρεις, χρησιμοποιώντας εμετικές φράσεις, απέναντι σε δημοσιεύσεις στήριξης στον λαό της Παλαιστίνης και καταδίκης των δολοφονικών επιθέσεων του Ισραήλ στη Γάζα αυτές τις μέρες,  της δημοσιογράφου της ΕΡΑ Τρικάλων και μέλους της Λέσχης Εργασίας, Αλληλεγγύης & Πολιτισμού, Ελπίδας Κουτσογιάννη σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης.

Η ανοιχτή τρομοκρατία πως "μας παρακολουθεί", οι απειλές και οι ακατανόμαστες ύβρεις του φασιστοειδούς, δεν αποκαλύπτουν απλά το ποιόν του συγκεκριμένου, αλλά καταδεικνύουν ακόμη μια φορά το μέγεθος της αποθράσυνσης των νοσταλγών της Μακρονήσου, των βασανιστηρίων, των "δηλώσεων μετανοίας", των εξοριών, των φυλακίσεων και των εκτελέσεων, της χούντας, των ΕΣΑτζήδων, 

Στην εποχή που επιχειρείται να επαναφερθεί η θεωρία "των δύο άκρων", στις μέρες που προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία διαστρεβλώνοντάς την, στη σημερινή Ε.Ε. που εξισώνει ναζισμό με κομμουνισμό, στην Ελλάδα που προσπαθούν να αθωώσουν τους χίτες και τους ταγματασφαλίτες και κάποιοι νοσταλγούν τα "ανοικτά παράθυρα" της χούντας, ας τους θυμίσουμε για ακόμη μια φορά πως τα μόνα "ανοικτά παράθυρα" της αστικής Ελλάδας υπήρξαν αυτά σε κρατικά κτίρια, από τα οποία εκπαραθύρωναν τους κομμουνιστές αγωνιστές που μάχονταν για τα δίκια των εργαζομένων, των φτωχών ανθρώπων και του λαού.

Καμία ανοχή απέναντι στα σύγχρονα φασιστοειδή και στις απειλές τους.

Οι απειλές και οι ύβρεις τους θα πάρουν την απάντηση που τους αξίζει από την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, των εργαζομένων και της νεολαίας.

Και φυσικά δεν τρομοκρατούν κανέναν και καμιά μας, από όσους κι όσες αγωνιζόμαστε για μια καλύτερη ζωή σε έναν κόσμο δίχως Μακρονήσους και Νταχάου, δίχως 8μήνα βρέφη να χάνουν τη ζωή τους από τα δακρυγόνα του Ισραηλινού στρατού στη Γάζα, δίχως φράκτες, νάρκες και τείχη για τους πρόσφυγες, δίχως ρατσισμό και φασισμό, δίχως εχθρότητα για τον διπλανό μας, για τον "διαφορετικό", για τον φτωχό, τον ομοφυλόφιλο, τον μετανάστη, τον τοξικομανή, τον άνεργο, τον δημόσιο υπάλληλο, τον επισφαλή εργαζόμενο, τον αγρότη, τον οποιοδήποτε θέλει ο καπιταλισμός να μας βάλει να μισήσουμε και να απομονώσουμε.

Το μίσος των φασιστοειδών για τη ζωή, θα το νικήσει μόνο η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά, θα το τσακίσει η μαζική πάλη κι ο ασυμβίβαστος αγώνας για την ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος, που γεννά και εκτρέφει τον φασισμό.

Και επειδή πρέπει ο λαός μας να μην ξεχνά τι σημαίνει η Μακρόνησος και οι Σκαλούμπακες, οι στίχοι του Μενέλαου Λουντέμη μιλούν από μόνοι τους: 

«Σήμερα μου χύσανε το φως μου. Είμαι καλά!

Είμαι καλά! Χτες κόψανε τα νύχια μου.

Τρόμοι μου πήραν τη μιλιά μου. Είμαι καλά!

Σεισμοί γκρεμίσανε τα φρένα μου. Είμαι καλά!

Είμαι καλά! Αύριο θα με σταυρώσουν.

Είμαι καλά! Είμαι καλά! Είμαι καλά!

Είμαι καλά Κι ας μην έχω πια μυαλό να το σκεφτώ.

Είμαι καλά! Κι ας μην έχω μιλιά να το φωνάξω.

Είμαι καλά! Κι ας μην έχω χέρι να το γράψω.

Γι' αυτό το σκάβω. Το σμιλεύω επιτύμβιο,

σ' αυτό το τρελό Νεκροταφείο,

πως όλοι οι νεκροί του: "ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ!.."»

ΛΕΣΧΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

«Σας φωνάζω…
σας σφίγγω τα χέρια
φιλώ το χώµα κάτω απ’ τα σαντάλια σας
και σας λέω:
σκοτώνοµαι για σας,
σας χαρίζω το φως των µατιών µου, σας δίνω
της καρδιάς µου τη ζέστα γιατί
η τραγωδία που ζω ειναι το µερίδιό µου
απ’ τη δική σας τραγωδία.

Σας φωνάζω…
σας σφίγγω τα χέρια
δεν κιότεψα εδώ µες στην πατρίδα µου
µήτε και µάζεψα τους ώµους.
Ορθώθηκα µπροστά στους άδικους
ορφανός, γυµνός, ξυπόλητος.
όρµηξα µες στο θάνατο,
τα λάβαρά µου δε χαµήλωσα και τα χορτάρια
πάνω στους τάφους των προγόνων µου, τα φύλαξα…»

Άλλη μια μέρα αιματοκυλίσματος στη μαρτυρική Παλαιστίνη από το κράτος- δολοφόνο του Ισραήλ, από τον προνομιακό και στρατηγικό σύμμαχο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, από τον χωροφύλακα των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή.

58 νεκροί Παλαιστίνιοι και Παλαιστίνιες προστέθηκαν σήμερα - και ποιος ξέρει πόσοι άλλοι ακόμη - στον ατελείωτο κατάλογο των δολοφονημένων αυτού του μαρτυρικού λαού.

Ο ξεσηκωμός των Παλαιστινίων, που έχει ξεκινήσει εδώ και μερικές εβδομάδες, αποτελεί απάντηση:

-στη συμπλήρωση φέτος 70 ετών από τη «Νάκμπα», την ημέρα της καταστροφής για το λαό της Παλαιστίνης, όταν εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τη γη τους για να δημιουργηθεί το κράτος του Ισραήλ.

- στο γεγονός πως οι ΗΠΑ, με τον Τραμπ στο ρόλο του τέλειου προβοκάτορα, εγκαινίασαν σήμερα(!) την πρεσβεία τους στην Ιερουσαλήμ, παραβιάζοντας βάναυσα τα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού, παλιότερες συμφωνίες (π.χ. Όσλο) και σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ.

-στη συνέχιση του εποικισμού των κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών, που στόχο έχουν να σβήσουν ντε φάκτο το αίτημα δημιουργίας ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.

Η βαρβαρότητα του Ισραήλ απέναντι στους Παλαιστίνιους, έχει την πλήρη κάλυψη και έγκριση των Αμερικανών και ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, ενώ δεν είναι άλλωστε τυχαία η εκκωφαντική σιωπή της δήθεν εγγυήτριας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Ευρωπαϊκής Ένωσης ή και γνωστών «ευαίσθητων» φωνών και γραφίδων που απλά απευθύνουν έκκληση και προς τις δύο πλευρές (!!!!) για αποφυγή άσκησης υπερβολικής βίας κρατώντας ίσες αποστάσεις και εξισώνοντας θύτες και θύματα, μιας από τις ισχυρότερες πολεμικές μηχανές που γνώρισε ο κόσμος, με παιδιά με σφεντόνες ως όπλα!

Όσο για την ελληνική κυβέρνηση... Αποτροπιασμό και οργή προκαλεί με τη στάση της και τις δηλώσεις των εκπροσώπων της.
Και τίποτε δεν είναι τυχαίο, όταν οι στρατηγικές συμφωνίες με το Ισραήλ σε θέματα άμυνας με κοινές ασκήσεις, στο θέμα της ΑΟΖ και η όλο και στενότερη πρόσδεση στους νατοϊκούς σχεδιασμούς, την έχουν καταστήσει σε νούμερο 1 σύμμαχο του κράτους - δολοφόνου.

Ο άξονας Ελλάδας-Ισραήλ-ΗΠΑ καθιστά την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και το ελληνικό κράτος συνένοχους των Ισραηλινών και ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων κατά των Παλαιστινίων και των άλλων λαών της Μέσης Ανατολής.

Ο λαός και η νεολαία της χώρας μας θα πρέπει να σταθούν με αμέριστη αλληλεγγύη στο πλευρό της ηρωικής παλαιστινιακής αντίστασης.

Η προβολή του ντοκιμαντέρ για την Παλαιστίνια αγωνίστρια Άχεντ Ταμίμι, «Η ακτινοβολία της αντίστασης», την Πέμπτη 17/5 στις 8 μμ στη Σουίτα Art Cafe και η συζήτηση που θα ακολουθήσει με μέλη αποστολών στην Παλαιστίνη, ας αποτελέσει μια ευκαιρία ανταλλαγής απόψεων, προγραμματισμού δράσεων και συμβολής στη δημιουργία μόνιμου αντιπολεμικού συντονισμού στην περιοχή μας.

Λέσχη Εργασίας, Αλληλεγγύης & Πολιτισμού

Προβολή ντοκιμαντέρ «Η Ακτινοβολία της Αντίστασης»

H  Λέσχη Εργασίας, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού  διοργανώνει προβολή του ντοκιμαντέρ «Η Ακτινοβολία της Αντίστασης» την Πέμπτη 17 Μάη  στις 8μ.μ. στη Σουίτα Art Cafe.Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με μέλη αποστολών αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη.

Το ντοκιμαντέρ «Η Ακτινοβολία της Αντίστασης» (Radiance of Resistance) γυρίστηκε το 2016 και εστιάζει στον αγώνα του παλαιστινιακού χωριού Νάμπι Σάλεχ, ένα από τα παλαιστινιακά χωριά των οποίων οι κάτοικοι αντιστέκονται για χρόνια στο ισραηλινό κράτος που κλέβει τη γη τους για την ανοικοδόμηση εποικισμών, που κλέβει το νερό και τις ζωές τους.

Μέσα από τις αφηγήσεις δύο ανήλικων κοριτσιών, της Τζάνα Τζιχάντ και της Αχέντ Ταμίμι, παρακολουθούμε τους αγώνες των κατοίκων, τις εβδομαδιαίες διαδηλώσεις, τις κατεδαφίσεις σπιτιών, τις συλλήψεις και τους τραυματισμούς των ανθρώπων του χωριού. Βλέπουμε τα δυο μικρά κορίτσια να λαμβάνουν μέρος σε όλες τις διαδηλώσεις, να κάνουν ρεπορτάζ (η Τζάνα Τζιχάντ είναι η νεότερη δημοσιογράφος στον κόσμο) και να αντιστέκονται με σθένος, ενώ την επόμενη στιγμή μπορεί να παίζουν με τα άδεια κάνιστρα από τα χιλιάδες δακρυγόνα που έχουν ρίξει οι ισραηλινές δυνάμεις στο χωριό, από το 2009 που έχουν ξεκινήσει οι διαμαρτυρίες.

Την Τρίτη 19 Δεκεμβρίoυ το πρωί, η Αχέντ Ταμίμι συνελήφθη από τον ισραηλινό στρατό κατοχής επειδή χαστούκισε έναν ισραηλινό στρατιώτη που είχε εισβάλλει στο σπίτι της και αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης για 12 κατηγορίες.

Παραγωγή: AMZ Productions- Rise Up International
Μουσική: Colten Williams & Third Seven
Επεξεργασία: Jesse Locke
Σκηνοθεσία: Jesse Roberts

Μετάφραση/υποτιτλισμός: omniatv

Λέσχη Εργασίας, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού