Κοινή ανακοίνωση Εργατικών Λεσχών και άλλων συλλογικοτήτων για την πύρινη καταστροφή

Πόση ακόμα καταστροφή στον βωμό του κέρδους και 

της εγκληματικής αδιαφορίας;

Παρακολουθούμε τις τελευταίες ώρες με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις των μετώπων της φωτιάς στην Ανατολική Αττική. Ο αριθμός των νεκρών ανεβαίνει συνεχώς, το ίδιο και των τραυματιών, ενώ είναι ανυπολόγιστη η οικολογική καταστροφή. Στις περισσότερες περιπτώσεις κόποι μιας ολόκληρης ζωής χάθηκαν μέσα σε λίγα λεπτά από την λαίλαπα.

Μέσα στην ατμόσφαιρα θρήνου που έχει πνίξει τη χώρα και λίγες μόνο βδομάδες μετά τη νέα καταστροφή σε Νέα Πέραμο και Μάνδρα, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως πρόκειται για ακόμη μία περίπτωση εγκλήματος του καπιταλισμού προς τη φύση, το περιβάλλον, τις ίδιες μας τις ζωές.

Η έκταση των μετώπων, οι πολλές ταυτόχρονες εστίες, δεν είναι απλά τυχαίο αποτέλεσμα των ανέμων και της ζέστης. Η ανθρώπινη δραστηριότητα που έχει κατακλύσει την Αττική είναι μια διαρκής απειλή για το περιβάλλον και συνεχής κίνδυνος για πυρκαγιά. Δεν είναι όμως μόνο η αμέλεια του ανθρώπου που μπορεί να σταθεί αφορμή της καταστροφής. Κύριος παράγοντας είναι η πίεση των οικονομικών συμφερόντων που δεν διστάζουν να καταστρέψουν στο βωμό του κέρδους, γνωρίζοντας βέβαια τι δρόμους ανοίγει η πυρκαγιά για την “ανάπτυξη” τους.

Κάποιοι πάνω στα αποκαΐδια προετοιμάζουν επιχειρήσεις, αιολικά πάρκα και ορυχεία βωξίτη. Μόνο τυχαίο δεν μπορεί να είναι το γεγονός ότι τα Γεράνεια Όρη, που καίγονται ακόμα, είναι πλούσια σε μετάλλευμα βωξίτη και έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον για την εξόρυξή τους παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων. Η παντοκρατορία του κέρδους δεν υπολογίζει φυσική ομορφιά, οξυγόνο και ελεύθερα βουνά. Μπροστά στα μεγάλα επιχειρηματικά σχέδια, οι ζωές μας είναι το τελευταίο εμπόδιο που πρέπει να υπερβούν.

Ακόμη κι αν έχει κηρυχθεί καθεστώς έκτακτης ανάγκης από την κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της πρωτοφανούς τραγωδίας, ακόμη κι αν κινητοποιήθηκε τελικά ο κρατικός μηχανισμός, τέτοια φαινόμενα θα είναι όλο και πιο συχνά όσο υποτιμάται ο δημόσιος τομέας, όσο οι πυροσβέστες είναι ελάχιστοι και κακοπληρωμένοι συμβασιούχοι που καλούνται να δώσουν κάθε φορά τέτοια υπεράνθρωπη μάχη, όσο ο εξοπλισμός και τα οχήματα είναι ελάχιστα και η Δασική Υπηρεσία αποδιοργανωμένη. Οι ευθύνες πρέπει να αποδοθούν γιατί αλλιώς θα συνηθίσουμε στην καταστροφή, θα συνηθίσουμε την αποξένωση από κάθε τι φυσικό που όμως μας ανήκει περισσότερο από όσο ανήκει στα συμφέροντά τους.

Η συνολική εγκατάλειψη των δομών προστασίας των αδύναμων αυτής της κοινωνίας έρχεται τώρα να συμπληρωθεί από την καταστροφή που εκτυλίσσεται τώρα στην Αττική, στο έδαφος της ουσιαστικής εγκατάλειψης της Πυροσβεστικής και όλου του πλαισίου προστασίας των δασών και του περιβάλλοντος. Η ευθύνη της κυβέρνησης είναι τεράστια και έρχεται να ολοκληρωθεί από το δρόμο που ανοίγει στους ναζί της Χρυσής Αυγής να ασκήσουν τη δημαγωγία τους καπηλευόμενοι τον πόνο και την οδύνη των κατοίκων των περιοχών με επισκέψεις που εκφράζουν το υποκριτικό τους ενδιαφέρον. Ένα διάλειμμα από την υπηρεσία των συμφερόντων των εφοπλιστών και βιομήχανων, που ευθύνονται έμμεσα και άμεσαγια τις ζωές που χάθηκαν στις φωτιές, όπως και για αυτές στις πλημμύρες και την οικολογική και κοινωνική καταστροφή που γεννούν καθημερινά.

Η αλληλεγγύη είναι η δικιά μας απάντηση, έμπρακτη στην άμεση ανάγκη των ανθρώπων. Αλληλεγγύη και ξεσκέπασμα των ένοχων για να πληρώσουν οι ένοχοι, να πολεμήσουμε τις αιτίες που γεννούν αυτές τι τραγωδίες και να μην τις ξαναζήσουμε.

Να μη μείνει κανένας και καμία μόνος/η του! Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

Λέσχη Εργασίας, Αλληλεγγύης & Πολιτισμού Τρικάλων
Λέσχη Εργαζομένων και Νεολαίας Βόλου
Εργατική Λέσχη Νέας Ιωνίας –υδραγωγείο
Εργατική Λέσχη Νέας Σμύρνης
Εργατική Λέσχη Καλλιθέας
Εργατική Λέσχη Κερατσινίου-Δραπετσώνας
Λαϊκή Συνέλευση Κολωνού, Σεπολίων, Ακ. Πλάτωνα

Η αλληλεγγύη το όπλο μας απέναντι στην "ασύμμετρη" απειλή της αγοραίας ανάπτυξης.

Η Λέσχη Εργασίας, Αλληλεγγύης & Πολιτισμού Τρικάλων εκφράζει την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη της στους συνανθρώπους μας που έχουν πληγεί από τις πυρκαγιές.

Καλούμε σήμερα στις 9:30 μ.μ. στην έκτακτη συνάντηση της Ανοικτής Συνέλευσης του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ, ώστε να ξεκινήσει άμεσα και στην περιοχή μας, συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για τους πληγέντες.

Βρισκόμαστε σε συνεχή επαφή με τις Εργατικές Λέσχες της Αττικής, για την έμπρακτη στήριξη στους συνανθρώπους μας.

Επίσης καλούνται τα μέλη και οι φίλοι της Λέσχης να ανταποκριθούν στο έκτακτο κάλεσμα αιμοδοσίας για τις ανάγκες των πληγέντων.

Είμαστε σίγουροι ότι οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι συλλογικότητες τα σωματεία, ο κόσμος της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς, θα δείξει για ακόμη μια φορά έμπρακτα την στήριξη και τη συμπαράστασή του.

ΛΕΣΧΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Όχι στα εθνικιστικά συλλαλητήρια του μίσους!

Ειρήνη στους λαούς, κοινός αγώνας ενάντια σε εθνικισμούς, ΝΑΤΟ, κυβερνήσεις.

Να λοιπόν που και στην πόλη μας θα σηκωθούν τα λάβαρα της εθνικοφροσύνης, θα φορεθούν χλαμίδες και περικεφαλαίες, θα υψωθούν σημαίες, θα «διατρανωθούν» τα «δίκαια» του Βουκεφάλα, θα πρωτοστατήσουν ρασοφόροι για να φωνάξουν, όπως και στη γειτονική Λάρισα, ότι όπου το ράσο γίνεται σημαία, η νίκη είναι βεβαία. Όλος (;) ο εθνικός κορμός, σοβινιστές, ακροδεξιοί, πολιτευτές, δεξιοί κομματάρχες, η εκκλησία. Οι θεματοφύλακες του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», πλάι πλάι με σημαίες με σβάστικες και παιδιά με μαύρα ρούχα και ξυρισμένα κεφάλια.

Η εθνικιστική πλειοδοσία είναι αποδοτική πολιτικά, ανεξαρτήτως γεωγραφίας. Επιδίδονται χρόνια σε αυτό εθνικιστικοί, ακροδεξιοί, φασιστικοί κύκλοι, επιδίδεται χρόνια σε αυτό η ηγεσία της εκκλησίας. Από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90, το όνομα της γειτονικής χώρας χρησιμοποιείται από τις πιο συντηρητικές, εθνικιστικές και ανορθολογικές αφηγήσεις του εθνικού κορμού ως τρόπος συσπείρωσης όλων των ρατσιστικών ομάδων της δεξιάς, της πατριωτικής ψευδο – αριστεράς, εκκλησιαστικών οργανώσεων, καραβανάδων, επίδοξων πραξικοπηματιών και κάθε λογής φασιστών.

Η επιχειρούμενη επίλυση του ονοματολογικού από την κυβέρνηση, με μόνο στόχο να εντάξει τη γείτονα χώρα στο ΝΑΤΟ, ώστε να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα ισχυρών πυροδότησε και πάλι τους εθνικισμούς.

Η επίκληση στον αρχαίο μακεδονικό πολιτισμό, μέσα από φολκλόρ σύμβολα έχει βέβαια και τα όρια της. Δύσκολο να πιστέψει κανείς, (όσο αλλόφρων και να είναι, όσες περικεφαλαίες και περικνημίδες να φορέσει) ότι μπορεί να γυρίσει το χρόνο 2.000 χρόνια πίσω, αφαιρώντας ταυτόχρονα, επιλεκτικά, ότι συνέβη στο μεσοδιάστημα στην περιοχή που ονομάζεται Μακεδονία.

Διότι η Μακεδονία δεν είναι μία και δεν είναι ολόκληρη Ελληνική. Για την ιστορία: Στη Μακεδονία -μια γεωγραφική περιφέρεια από τον Όλυμπο και την Πίνδο μέχρι τον Αίμο και από την Οχρίδα μέχρι τη Ροδόπη- πριν από τον πόλεμο, σύμφωνα με στοιχεία του Πατριαρχείου µόνο το 10% περίπου του πληθυσμού αποτελούταν από ελληνόφωνους Μακεδόνες, το 40% από σλαβόφωνους Μακεδόνες και το 40% από Μουσουλμάνους Μακεδόνες. Σχετικά ολιγάριθμοι ήταν οι Βλάχοι, Αλβανοί, Εβραίοι και Τσιγγάνοι.

Με το τέλος του Β’ Βαλκανικού Πολέμου και τη συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913, τα εδάφη της Μακεδονίας τριχοτομούνται ανάμεσα στην Ελλάδα (51%), τη Σερβία (39%) και τη Βουλγαρία (10%).

Οι σλαβόφωνοι Μακεδόνες που προσαρτώνται στην Ελλάδα υφίστανται βίαιο εξελληνισμό και εξοντωτικούς διωγμούς. Υποχρεώνονται να αλλάξουν τη γλώσσα τους, χωριά και πόλεις μετονομάζονται.

Εθνικισμοί αναπτύσσονται και στις δύο χώρες. Και στην Ελλάδα και στην Βόρεια Μακεδονία.

Στην ελληνική περίπτωση, γιατί εδώ ζούμε και μας αφορά, το όνομα της Μακεδονίας σχετίζεται με μια προσπάθεια απενοχοποίησης του τρόπου που το ελληνικό κράτος, και τα πιο «μαύρα» κοινωνικά του κομμάτια, έκλεισαν τους λογαριασμούς τους με τις μειονότητες στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας. Συνεχίστηκε στο μετεμφυλιακό κράτος με άξονα τον αντικομμουνισμό, στο όνομα της καταστολής της ταξικής πάλης.

Όλοι αυτοί που θα βγουν στην κεντρική πλατεία δεν βρήκαν μία λέξη να πουν για την ένταξη της γείτονος στο ΝΑΤΟ και τις συνέπειες που θα έχει αυτό για την ευρύτερη περιοχή. Δεν βρήκαν μία λέξη να πουν για τους Μακεδόνες εργάτες και τη φτωχοποίησή τους. Δεν βρήκαν μία λέξη να πουν για τους άνεργους γείτονες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Για τους άνεργους στη χώρα μας και σε κάθε άλλη χώρα. Για τους εξαθλιωμένους αυτής της γης. Για όλους εκείνους που σκοτώνονται για γη και ελευθερία. Δεν βρήκαν μία λέξη να πουν και δεν βγήκαν μία κινητοποίηση να κάνουν για την Χαλκιδική που ξεπουλιέται στην Eldorado Gold, για τα βουνά των Αγράφων που ξεπουλιούνται στο κεφάλαιο που θέλει να τα αποψιλώσει από τη χλωρίδα και την πανίδα και να εγκαταστήσει τεράστιες ανεμογεννήτριες. Δεν βρήκαν μία λέξη να πουν και μία κινητοποίηση να κάνουν για την καύση απορριμμάτων από την πρώην κρατική ΑΓΕΤ στον γειτονικό Βόλο, που, αν λειτουργήσει τελικά, θα δηλητηριάσει ολόκληρη τη Θεσσαλία και θα λειτουργήσει ως μπούσουλας για την υπόλοιπη Ελλάδα. Δεν βρήκαν μία λέξη να πουν για τη χώρα που αναλαμβάνει τον ρόλο του «νταβατζή» στα Βαλκάνια εξυπηρετώντας αλλότρια προς τους λαούς συμφέροντα.

Υποστηρίζουμε σθεναρά το δικαίωμα του κάθε λαού στον αυτοπροσδιορισμό του, πιστεύουμε στην ειρηνική συνύπαρξη των λαών, πέρα και έξω από εθνικισμούς, παλεύουμε για έναν κόσμο χωρίς φασισμό και μισαλλοδοξία.

Για Βαλκάνια εκτός ιμπεριαλιστικών σχηματισμών. Εκτός Ε.Ε. ΝΑΤΟ, Αμερικανικών και Ρωσικών σφαιρών επιρροής. Για την αλληλεγγύη την ειρήνη και την φιλία των λαών"

Λέσχη Εργασίας, Αλληλεγγύης & Πολιτισμού

Να μη συνηθίσουμε στη φρίκη τους!

«Λάρισα: Υπέκυψε στα τραύματά του έπειτα από μάχη 2 ημερών ο 32χρονος εργάτης που είχε τραυματιστεί σε εργοστάσιο. »

Μια σοκαριστική είδηση όπως ακριβώς αποτυπώθηκε στις στήλες των εφημερίδων. Δυστυχώς τέτοιες ειδήσεις που αφορούν σε εργατικές δολοφονίες δεν είναι πλέον πρωτάκουστες. Ο 32χρονος νεκρός στο εργοστάσιο κατασκευής σκυροδέματος «ΑΡΜΟΣ» στη Λάρισα έρχεται να προστεθεί στο μακρύ αιματοβαμμένο κατάλογο εργαζομένων συναδέλφων μας του τελευταίου διαστήματος που θυσίασαν τις ζωές τους στο βωμό των κερδών των αφεντικών. Άλλωστε είναι ακόμη νωπές οι μνήμες από το θάνατο 26χρονου ντελιβερά πριν από έναν μόλις μήνα στην ίδια πόλη.

Το κάδρο του  «σύγχρονου εργατικού μεσαίωνα» συνθέτουν τα ελλιπή έως ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας στους χώρους δουλειάς και συνολικά οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας μαζί με την εργοδοτική ασυδοσία και την εντατικοποίηση της εργασίας που σφίγγουν σα θηλιά γύρω από το λαιμό του εργαζομένου και προετοιμάζουν το έδαφος για τέτοιου είδους εγκλήματα.

 Στην προσπάθεια του κεφαλαίου να απαντήσει στην κρίση του οι εργαζόμενοι είναι αναλώσιμοι, «βορά» στη μηχανή των κερδών του. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται οι σχέσεις εργασίας-λάστιχο και ο εργοδοτικός δεσποτισμός, που θέλει τους σύγχρονους εργαζομένους σκλάβους να εργάζονται υπό οποιεσδήποτε συνθήκες για ψίχουλα φοβούμενοι μη χρειαστεί να στελεχώσουν ξανά τη μεγάλη στρατιά ανέργων.

Σε αντίστοιχες περιπτώσεις νεκρών εργαζομένων το κεφάλαιο και οι εκφραστές του πετάνε το μπαλάκι των ευθυνών στην αβλεψία, την απειρία του εργαζομένου στην κατσίκα του γείτονα και όπου άλλου μπορούν ούτως ώστε να συγκαλύψουν τις δικές του ευθύνες. Εμείς αντιτάσσουμε ξεκάθαρα ότι για τους νεκρούς συναδέλφους μας δε φταίμε!

Το μόνο μερίδιο ευθύνης που αναλαμβάνουμε είναι αυτό της συλλογικής συγκρότησης του αντίπαλου δέους στους εργατικούς χώρους που θα βάζει φρένο στις ασίγαστες ορέξεις του κεφαλαίου, την απαγκίστρωση από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ. Αναλαμβάνουμε την ευθύνη που μας αναλογεί να κάνουμε τα εργατικά σωματεία να λειτουργούν με την δυναμική της βάσης τους -τους ίδιους τους εργαζόμενους που θα αποφασίζουν αυτοί για αυτούς μέσα από τις συνελεύσεις τους και όχι από τα αντιπροσωπευτικά ΔΣ τους-, την ευθύνη να ξεπεράσουμε τις αρτηριοσκληρώσεις του ΠΑΜΕ, και την αντίληψη ότι οι αντιδράσεις μας πάνε μέχρι εκεί που μας επιτρέπεται από το ίδιο το σύστημα, που καθημερινά καταπίνει ολοένα και περισσότερο τις ζωές μας.

Συνένοχη στα εργοδοτικά εγκλήματα είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Συνεχίζοντας να επιτελεί τον πολιτικό ρόλο των προκατόχων της, υπηρετεί πιστά τη διατήρηση αυθερεσίας του κεφαλαίου στα έστω και στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας των εργαζομένων, που ευθύνονται για το αιματοκύλισμα.

Θεωρούμε, από τη μεριά μας, ότι είναι χρέος των εργαζομένων να μη γίνει κανονικότητα η σύγχρονη φρίκη των δολοφονιών εργαζομένων. Στα ματωμένα χέρια της εργοδοσίας, αντιτάσσουμε τη συλλογική δύναμη της οργάνωσης των εργαζομένων, δηλώνοντας πως δεν πρόκειται να προσφέρουμε τον κόπο, τον ιδρώτα και τη ζωή μας για να αυγατίσουν τα κέρδη τους!

 Όταν κεφάλαιο – κυβέρνηση – Ε.Ε. και όσοι υπερασπίζονται την εκμετάλλευση της εργασίας των πολλών για να ξεχειλίζουν οι τσέπες των λίγων, περνάνε στην πιο βάρβαρη επίθεση οι εργαζόμενοι έχουμε χρέος απέναντι στους εαυτούς μας και την τάξη μας να αντεπιτεθούμε ,να  υπερασπιστούμε τη ζωή μας και να γκρεμίσουμε το βάρβαρο κόσμο τους!

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ

ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΛΕΙΠΕΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ

Attack στην ανεργία και την επισφάλεια Βόλου,

ΛΑΝΤΖΑ Αγωνιστική Εργατική Συσπείρωση στον Επισιτισμό - Τουρισμό Λάρισας,

Άλλη ρΟ.Τ.Α. συνδικαλιστικό σχήμα στους Ο.Τ.Α. Καρδίτσας,

Ταξικός Συντονισμός Ανατροπής Συνδικαλιστικών Κινήσεων, Οργανώσεων, Συλλογικοτήτων, Ανέργων - Βόλος

Λέσχη Εργαζομένων και Νεολαίας Βόλου,

Λέσχη Εργασίας, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού Τρικάλων